Tijdens de eerste lockdown vorig jaar had ik ineens een hoop tijd om te schilderen en verder te gaan met experimenteren.
Ik wilde weer werken met blad zilver en goud en heb mij laten inspireren door Brad Kunkle, een Amerikaanse kunstenaar die prachtige schilderijen maakt met veel symboliek én bladgoud en zilver.
inmiddels had ik een paar leuke ronde doekjes op de kop getikt en ik kon niet wachten om ermee aan de slag te gaan.
Het zijn met doek beplakte kartonnen en dat maakt ze mooi dun, ik ben niet z’on fan van de bespannen ronde raamwerken omdat het doek altijd een beetje rimpelt aan de zijkant.
voor een volgende serie heb ik zelf dik MDF (ongeveer 2 cm) beplakt met linnen om wel de dikte te hebben en een mooie gladde zijkant.
Nu laat Brad Kunkle geregeld iets zien van zijn proces in het schilderen en heb aan de hand daarvan zijn manier van opbouw geprobeerd te volgen, nu is hij een absolute meester in het beheersen van de materialen bladgoud en -zilver en ik kan alleen maar hopen dat ik enigszins in de buurt kom.
Het medium is olieverf omdat ik gebruik maak van de langzame droogtijd. Ik kan in de eerste dun aangebrachte laag delen weghalen met een doekje of wattenstaafje om de licht partijen eruit te halen, ik kan ook gewoon tekenen met potlood of kwast voor de ondertekening. dan kan de opbouw beginnen met de schaduwen zodat de eerste dieptes ontstaan.
Alles wat dus oplicht is het wit van het onderliggende doek en de eerste schaduwen zijn de pure verf en kleur van de eerste dunne laag. Z’on onderschets in verf en 1 kleur noem je ook wel de ‘doodverf’, een dramatische naam voor iets wat inhoudt dat deze laag nog geen ‘leven’ heeft, dat komt pas als de kleuren erbij komen.
nu vindt ik deze eerste schets in de verf al zoveel magie hebben dat ik vrij dicht bij deze laag blijf, op sommige stukken is de eerste dunne laag nog gewoon zichtbaar.
Vervolgens komt de achtergrond/ondergrond erbij zodat ze niet meer in de ruimte zweeft, dit is een dikke laag en ga gelijk door met de volgende fase om gebruik te maken van de lange droogtijd, ik veeg er streepjes verf vanaf om de lichtere onderlaag weer tevoorschijn te halen, door het overlappen komt er diepte in deze streepjes alsof ze los in de ruimte zweven, je kunt hier contrast in aanbrengen door meer of minder wit tevoorschijn te halen.
je kunt ze dan meer gericht gaan vormgeven, dikker maken of met een zachte kwast licht over delen te gaan waardoor ze weer donkerder worden, zo kun je diepte suggereren.
Door de richting kun je beweging geven aan het geheel, in dit schilderij heb ik de beweging mee laten lopen met het ronde doek.
Het is in dit schilderij niet zo goed te zien maar ik heb alles laten drogen en vervolgens sommige ‘blaadjes’ met bladgoud beplakt wat voor nog een extra laag zorgt en het schilderij vanuit elke hoek er anders uitziet, om dat beter te zien heb ik een filmpje gemaakt waar je ziet hoe het goud het licht weer anders oppikt dan andere delen.
Dit is de eerste uit de serie en was zo blij met het resultaat dat ik gelijk verder ben gegaan met de volgende.
Daar lees je meer over in de volgende blog.